De wei staat leeg, het zadel hangt ongebruikt aan de muur en je hart doet pijn. Waar eens het gehinnik en getrappel van hoeven klonk, is de stilte nu oorverdovend. Je trouwe metgezel, je kameraad door dik en dun, is er niet meer. Het verlies van een paard is immens; een leegte die je diep raakt. Nu begint de rouwverwerking.
Rouwen kost tijd
Ondanks al je moeite, aanpassingen, inzet van professionals, medicatie en therapieën, is het ondenkbare uiteindelijk onvermijdelijk gebleken. Je hebt de keuze moeten maken om je paard te laten gaan. Een hoofdstuk dat afgesloten wordt. Maar het boek is nog niet uit, want nu begint de rouwverwerking. Verdriet, woede, schuldgevoelens – alle emoties komen voorbij in het rouwproces. Geef jezelf de tijd en ruimte om te rouwen op een manier die voor jou goed voelt.
Tips om met rouw om te gaan
- Praat erover
Deel je verdriet met vrienden, familie, lotgenoten of een professionele therapeut. Praten kan helend zijn en je helpen om je gevoelens te ordenen. - Koester de herinneringen
Maak een fotoalbum, schrijf een gedicht of plant een boom ter nagedachtenis aan je paard. Eer de herinneringen op een manier die voor jou betekenisvol is. - Zoek steun
Kom in contact te komen met mensen die uit ervaring begrijpen wat je doormaakt. Deel je ervaringen en vind troost in gedeelde verhalen. Deel ook foto’s van je paard. Het helpt echt als je van anderen hoort hoe lief je paardje eruitzag. - Zorg voor jezelf
Rouw kan een aanslag zijn op je lichamelijke en mentale gezondheid. Eet gezond, beweeg voldoende en neem rust. Sta jezelf ook kleine momentjes van geluk toe. Je mag vrolijk zijn als je een jong paard in de wei ziet. Het betekent niet dat je verdriet om jouw paard er minder door is. - Herdenk je paard
Maak een plekje in de wei of in het bos waar je jouw paard kunt herdenken. Plaats er een foto, een mooie steen of een ander aandenken. Sommige mensen begraven een stukje hoef, een plukje van de manen of strooien de as uit van hun gecremeerde paard. Je kunt ook een sieraad laten maken van het haar of de as van je paard.
(foto: Imagesines)
Verschillende vormen van rouw
Rouw is een individuele ervaring die sterk kan variëren van persoon tot persoon. Sommige mensen vinden troost in het praten over hun gevoelens, terwijl anderen juist behoefte hebben aan tijd alleen. Het is belangrijk om te erkennen dat er geen ‘juiste’ manier van rouwen is. Sommige mensen kunnen snel weer hun dagelijkse routine oppakken, terwijl anderen langer de tijd nodig hebben om het verlies te verwerken. Het is belangrijk dat je jezelf toestaat om te rouwen op een manier die voor jou goed voelt, zonder je te laten beïnvloeden door verwachtingen van anderen.
Rouwverwerking kan lang duren
Het verlies van je paard kan een langdurige impact hebben en het is normaal dat het verdriet niet direct verdwijnt. Speciale data, zoals de verjaardag of de dag waarop je paard overleed, kunnen het verdriet weer naar boven brengen. Het is goed om te erkennen dat rouw een proces is dat tijd kost en dat mensen zichzelf toestaan om te rouwen, zelfs als anderen verwachten dat ze hun verdriet al hebben verwerkt.
“Toen mijn merrie Kelly overleed, stortte mijn wereld in,” schreef Emma. “Twintig jaar waren we samen geweest. Het was onmogelijk om me een leven zonder haar voor te stellen. Maar door met andere paardenmensen, die mijn verdriet begrepen, te praten en mijn herinneringen te koesteren, kon ik langzaamaan weer verder gaan.”
Impact op het dagelijks leven
Het verlies van een paard kan niet alleen emotioneel zwaar zijn, maar ook praktische uitdagingen met zich meebrengen. Het ritme van de dag kan veranderen, vooral als je gewend was veel tijd door te brengen met je paard of als je ervoor moest reizen. Taken op stal en op het weiland kunnen anders worden. Opeens hoef je geen hooi meer te weken voor je hoefbevangen paard of twee keer per dag een halve tablet pergolide aan je oudje met PPID te geven. Ook dat is confronterend.
Omgaan met schuldgevoelens
Het gebeurt vaak dat mensen die een paard verliezen, worstelen met gevoelens van schuld en zelfverwijt. Je kunt je schuldig voelen over de beslissingen die je hebt genomen of je afvragen of je meer hadden kunnen doen voor je lieve paardje.
Het is heel normaal dat je deze gevoelens hebt, maar je het is ook belangrijk om te erkennen dat ze vaak ongegrond zijn. Wat helpt, is om te praten over deze gevoelens en ze te delen met anderen, zodat ze niet blijven knagen aan je mentale gezondheid. Je kunt ook je dierenarts vragen om je nog eens te vertellen hoe hij je paard zag en wat hij van je beslissing tot euthanasie vindt.
Professionele hulp bij rouwverwerking
Soms kan rouw zo overweldigend zijn dat professionele hulp nodig is. Een therapeut die gespecialiseerd is in rouwverwerking kan waardevolle ondersteuning bieden en je helpen op een gezonde manier om te gaan met je emoties. Weet dat het zoeken naar professionele hulp geen teken van zwakte is maar juist een teken van kracht en goed voor jezelf zorgen.
“Als je verdrietig bent, kijk dan opnieuw in je hart en zie dat je huilt om wat je vreugde bracht.”
Lao Tse
Lotgenotengroep
In deze groep ontmoet je lotgenoten die, net als jij, na een lang gevecht of juist heel plotseling hun geliefde paard, pony of ezel hebben verloren aan hoefbevangenheid of PPID. Allemaal mensen die graag hun verhaal willen delen om zo steun te vinden na dit grote verlies: Paardenhemel: Troost na verlies (hoefbevangenheid/PPID)
In liefde loslaten : de laatste reis van je paard
Deze tekst komt uit Het boek ‘In liefde loslaten : de laatste reis van je paard‘. Dit boek behandelt op een zo objectief en duidelijk mogelijke manier alle aspecten van euthanasie bij paarden, pony’s en ezels.
Je krijgt je maatje er niet mee terug, maar wie weet kan het een heel klein beetje de scherpe randjes van het verdriet af slijpen, als je meer over dit onderwerp weet. Hoe minder vraagtekens je hoeft te zetten, hoe meer je je kunt concentreren op het allerbelangrijkste: het afscheid van je trouwe vriend of vriendin.
